O starzeniu się

Dwa tygodnie temu obchodziłam swoje urodziny. Lata płyną, a rozumu jakby mniej. Już nie rosnę, nie dojrzewam – starzeję się. Podczas ostatniej imprezo-posiadówki w większym gronie wytknięto mi posiadanie zmarszczek. Następnego ranka, w stanie lekkiego zmęczenia, spędziłam pół godziny przed lustrem owych zmarszczek poszukując. Kiedy zaczyna się popadanie w paranoję i doszukiwanie się wszelkich oznak starzenia?

Wszystkie reklamy kremów przeciw zmarszczkowych i innych specyfików podtrzymujących młody wygląd wmawiają nam, że modelka prezentująca produkt ma 50+ lat, podczas gdy w rzeczywistości jest lekko przed/po 30. Nie wiem nic na pewno, po prostu widzę jak te kobiety wyglądają i, wow, chciałabym wyglądać na trzydziestkę mając na karku 50. Efekt „po zastosowaniu” jest też oczywiście widoczny już po chwili, po pierwszym użyciu, zmienia się także koloryt skóry, nagle się uśmiechamy i widzimy świat w pięknych barwach. Jak mawia Tosia z „Nigdy w życiu” – kolagen zanika w naszej skórze już od 18 roku życia, wtedy też zaczyna się ten okropny proces powstawania tych okropnych zmarszczek, tych okropnych oznak starości. Najlepiej to do śmierci wyglądać jak dwudziestka, mieć bujne włosie, zero tego zbędnego, zero niejędrnej skóry, wszystko cacy. Drodzy Państwo, tak lekko nie ma.

Już nawet czysto logicznie nasuwa się myśl, że zamiast odbudowywać włókna kolagenowe, gdy te już zanikły, można zająć się powstrzymywaniem rozpadu tych wciąż młodych. Ale co ja się tam znam, chemikiem nie jestem, kosmetyczką tym bardziej. Pewne jest natomiast pełne paniki podejście kobiet w tak zwanym średnim wieku, które nakazuje im (to podejście) stosowanie wszelkich „opóźniaczy” starzenia. Ba, ukrywają one nawet to, że mają już siwe włosy (która, przy okazji, pojawiają się także już z okazji 18 roku życia, nie jest to jakieś niezwykłe i nienormalne), nakładając na nie farby w bardzo zbliżonym odcieniu, tak że przez następne 2 miesiące odrostów widać nie będzie. Do tego ujmowanie sobie wieku w rozmowach towarzyskich. „Ależ oczywiście, że nie pamiętam stanu wojennego, byłam za młoda” powie 50-latka, wmawiając innym, że jej strój, to wyraz jej stylu i buntu, a nie próba wyglądania na młodszą.  Sama lubię wyglądać a’la gimnazjalistka: włosy w warkocz, bez makijażu, bluza, kreskówkowe leginsy i trampki. Ale ja ujmuję sobie lat 5… Chwila, nie 5, a 9, jak ten czas szybko leci, ciągle jestem na etapie „nie denerwuj się, przecież już masz 18 lat, masz już dowód, możesz legalnie kupić to jedno piwo”. Lata płyną, a rozumu jakby mniej.

Może dlatego od pewnego wieku przestaje się obchodzić urodziny, na rzecz imienin. Imienin się nie zlicza, nie odlicza, nie numeruje. Po prostu są. Urodziny trzeba oznaczyć konkretnym numerkiem, zbliżającym nas do pewnej granicy, gdy cyferkę z przodu trzeba będzie zmienić na wyższą. Szczęśliwi młodzi, którzy obchodzą każdą okazję, urodziny, imieniny i to imieniny niekiedy nawet kilka razy w roku. Starzenie się ogranicza ilość okazji, odpuszczamy świętowanie rocznicy naszych narodzin, bo to przypomina nam o naszym podeszłym wieku. Na inne okazje rzadko mamy czas czy ochotę. Jesteśmy odpowiedzialnymi, starzejącymi się dorosłymi, jednocześnie ukrywając wszelkie oznaki starzenia. Zachowujemy się jak młodzi, którymi już nie jesteśmy i nie możemy być, i, jak wielu uważa, to nie wypada, ale dalej na wszelkie, niemal, sposoby uciekamy przed tym, jaki numerek jest nam co roku dopisywany. Uciekamy i uciec nie potrafimy, zapętlamy się w ciąg: nie mogę być, nie chcę być i muszę być. Wszystko oparte na obserwacji, powiedziała 23-latka wyglądająca na 15-latkę, siedząca pod kołdrą z motywem Gwiezdnych Wojen. Ale do wieku przyznaję się otwarcie!

Starzeć trzeba się z godnością. Nie ukrywać pierwszych siwych włosów, nie smarować wszystkiego kremami przeciw zmarszczkowymi, nie bać się przyznawania do własnego wieku. Dlatego ja chlubię się wyglądem piętnastolatki i właśnie poukrywałam moje nowe, być może, siwe włosy nowym kolorem. Życzę wszystkim Czytelnikom zamienienia w dalekiej przyszłości cyferki z przodu na liczbę dwucyfrową! Do następnego!