O świętowaniu

Święta. Obecnie obchodzą je nawet ludzie niewierzący (to ja, to ja!), bardziej przez przyzwyczajenie i wzgląd na kulturę i tradycje, niż na wartości wiązane z tymi dniami. Nawet wyczytałam, że również inni pozazdrościli  chrześcijańskiej choinki i, tacy muzułmanie na przykład, ubierają ją sobie, bo ładna i mruga światełkami, i prezenty. Tak, prezenty są tu chyba najbardziej znaczące, każda okazja, żeby coś dostać jest dobra. Dziękuję 9gagowi za takie informacje, mój świat jest przez to lepszy.

Przygotowania zaczynają się na miesiąc wcześniej. Nie wspominam nawet o tym, że świętami wszystkie sklepy straszą nas już od listopada (a w niektórych to już nawet przed Halloween). Trzeba przygotować listę potraw, listę prezentów, zacząć porządki i zakupy. Albo nawet gotowanie. I tak przez cały miesiąc. Im bliżej świąt, tym gorzej. Wszyscy chodzą podenerwowani, zastanawiają się czy o wszystkim pamiętali, czy prezenty się  spodobają,  czy  potrawy są dobrze dopasowane, czy  może ktoś z rodziny nie przeszedł na weganizm lub bezglutenizm. I gdzie ja teraz znajdę bezglutenowego karpia?

W  połowie przygotowań masz już dość wszystkiego, wcale nie chcesz tych świąt, marzysz o zamówieniu na święta pizzy i obżeraniu się przed splątanym kłębkiem choinkowych lampek, podczas gdy choinka dalej jest w pudełku, niewyjmowana od zeszłego roku, oglądając świąteczne filmy (ale, niestety, z płyt, bo w telewizji trudno jest coś świątecznego znaleźć, chyba że to ja mam takie wysokie wymagania). Ale i tak robisz wszystko, żeby święta były tradcyjne, jak rok temu i każdego roku wcześniej. Mimo że co roku powtarzasz sobie: a) za rok bardziej się postaram w kuchni/z prezentami; b) za rok nie będę gotować, wyjadę do góralskiej chaty i zjem cokolwiek w knajpie; c) za rok pojadę do rodziny, oni będą gotować, a przy okazji ich odwiedzę. Przeważnie jednak kończy się tak samo: pocisz się kuchni gotując, by planować, co zrobisz za rok, by narzekać, ale jednak cieszyć się z tych świąt i chwil spędzonych z najbliższymi. Bo przecież o to chodzi, prawda?

W Wigilię narasta panika. Ostatnie zakupy spożywcze, ostatnie zakupy prezentowe, pół dnia gotowania i nerwowe przekrzykiwanie się w kuchni. Każdy ma dość, każdy ma ochotę rzucić wszystko i usiaść, po prostu siedzieć, nic nie robić, odpocząć od tych trwających miesiąc przygotowań. Każdy prędzej czy później przez to przechodzi. Magia świąt.

Myślę, że chodzi jednak o coś innego. Może gdzieś zatraciliśmy bożonarodzeniowy urok i gwiazdkowy czar? Tylko gdzie? Gdzie się zagubił? A może zgubiliśmy to celowo? Nie umiem w pełni cieszyć się świętami, kiedy na miesiąc wcześniej widuję wszędzie choinki i lampki. Jest pięknie, kolorowo i świątecznie, ale gdy te święta "trwają" od początku listopada, to ciężko wczuć się w nastrój tych 3 dni. Promocje na karpie i wszelkie pomysły prezentowe, w każdej reklamie, w każdej gazecie, w każdym sklepie, to wszystko w połączeniu z wszechobecnym zapachem pomarańczy i mandarynek i błyskającymi z każdego kąta lampkami nadaje całemu grudniowi cudowną atmosferę i fantastyczny klimat, ale co z tego, jakie to wszystko ma znaczenie, gdy przez cały miesiąc "nacieszysz się" tym do następnego listopada, bo wtedy wszystko zacznie się na nowo. Dwa miesiące męczenia świąteczną atmosferą, by przez 3 dni mieć dość tej właśnie atmosfery. Magia świąt!

Dlatego nie dziwi mnie idea wyjeżdżania na czas świąt i ich nieobchodzenia, pomijając kwestię wiary. Rozumiem też przesiadywanie całych świat przed komputerem lub nad książką, lub też, jak ja teraz, pisząc post na bloga, popijając drinkiem, z "Przyjaciółmi" w tle. Dzień jak co dzień.

Nie chcę jednak wyjść na osobę niecierpiącą świąt. Chociaż nie, to akurat prawda, chociaż powody mam nieco inne. Nie będę jednak o tym wspominać, podobno za dużo mówię o sobie.

W tym miejscu chciałabym życzyć wszystkim, wierzącym i niewierzącym, obchodzącym Boże Narodzenie i tym nieobchodzącym, wszystkim i każdemu z osobna spokojnych dni wolnych od pracy (Polska cudownym krajem religijnym) i odpoczynku, by nabrać sił na nowy rok, pełny nowych rozrywek. I postarajcie się dotrzymać postanowień noworocznych! O swoich też może wspomnę, kiedyś, w przyszłości, są wyjątkowo ciekawe. Smacznego!