O feminizmie, czyli dlaczego kobietom należy się więcej

Feminizm, bardzo popularny temat ostatnimi czasy. Od zawsze kojarzył mi się jednak bardziej z walką o prawa kobiet do wszystkiego niż z jakimkolwiek równouprawnieniem. Prawo do czegokolwiek zakładałoby w tej sytuacji, owszem, równe stawki godzinowe, równy dostęp do nauki i stanowisk kierowniczych, ale także wszelkie przywileje wynikające z tego, że jest się biedną, nieporadną kobietką i trzeba im/nam na każdym kroku pomagać. To tyle odnośnie skojarzenia. Chociaż, patrząc na to, co reprezentują sobą współczesne feministki, dużo to to nie odbiega od prawdy.

Nie rozumiem tylko jak słowo feminizm (ku wyjaśnieniom: femina z łacińskiego oznacza kobietę, taka poliglotka ze mnie!) może opisywać coś, co za cel główny wybrało sobie równouprawnienie tychże kobiet z tymi okropnymi mężczyznami. Ale to tylko ja.

Feministką nigdy nie byłam (i zapewne już nie będę) – zawsze uważałam, że kobietom należy się więcej. I nie chodzi mi o super przywileje, które zezwolą nam, babom, na leżenie do góry brzuchami i nicnierobienie całe życie. Chodzi mi o drobne ułatwianie nam życia, które (przykładowo: wychodząc ostatnio skądśtam, naprawdę nie mam pojęcia co to było, wiem, że miało drzwi, pewien dobry mężczyzna przytrzymał mi drzwi, żebym ze swoimi wszystkimi tobołkami nie musiała z nimi walczyć; ja podziękowałam z uśmiechem, kobieta za mną, pełna oburzenia, powiedziała, że to ją obraża. JAK?) nie są wcale uciążliwe, a mogą, chociażby, pomóc uniknąć nam poważnych kontuzji przy próbie wniesienia 50-kilogramowej walizki do pociągu. To taki przykład, wcale nie wydarzyło się to naprawdę miesiąc temu.

Nie rozumiem w jaki sposób pomoc przy wniesieniu walizki lub przytrzymanie drzwi mogłoby mnie obrazić. Mogłabym się obrazić, gdybym jako facet nie umiała sobie poradzić i gdyby kobietka, 160 cm wzrostu, próbowała mi pomóc w takiej sytuacji. Feminizm zawsze pozostanie już dla mnie walką o wyższość kobiet pod płaszczykiem równouprawnienia. Walkę (o ile to w ogóle można nazwać walką, bo póki co widać tylko ataki z jednej strony „sporu”, więc to raczej taki atakujący, roszczeniowy monolog) o równouprawnienie podpisałabym pod humanizm, co i przez nazwę, i przez tematy podpasowuje się idealnie. Ale co ja się tam znam, jestem małolatą bez studiów (jeszcze!).

Jednym z moich ulubionych tematów poruszanych przez feministki jest „wymagany, narzucony przez kulturę i społeczeństwo wygląd kobiety”, co można krócej określić jako „barbie-look”. Nigdy nie rozumiałam (i muszę przyznać szczerze, że miałam to w dupiu) wszelkich wymogów i oczekiwań względem kobiety. I, z drugiej strony, nie rozumiałam jak kobiety mogą się na to nabierać. Chcąc wyglądać jak lalka barbie, przeciętna kobieta musiałaby wydłużyć sobie nogi (bardzo przyjemnie, boleśnie, operacyjnie), wychudzić wszystko i wyciąć kilka żeber. I na koniec nie byłaby w stanie utrzymać się w pionie. I po co? Bo głęboko wierzą, że tak powinna wyglądać kobieta i że tego właśnie wszyscy chcą. Ciekawe, że mężczyźni jakoś nigdy nie zawracali sobie głowy wyglądem figurek superbohaterów (czy też ich samych we wszystkich komiksach i grach) czy, popularnych swego czasu, action man’ów i nigdy nie próbowali w ten sposób spodobać się komukolwiek, najprawdopodobniej wszystkim na raz, bo tak trzeba i już, bo tego się oczekuje i już, tak ma być. Jedni się dają, inni się nie dają, ale potem i tak jak zwykle jest wina mężczyzn. C’nie, panie feministki?

Idąc tym tokiem myślenia, można za wzór wyglądu wybrać sobie pluszowego misia. Także od dzisiaj polecam wszystkim brak golenia i dietę bogatą we wszystko, co by nabrać pięknych, puchatych kształtów.

PS. Kilka dni temu rozwiązywałam test w Internecie (więc na pewno powiedział mi prawdę) i wyszło, że mam męski mózg. Cieszy mnie to niezmiernie, zwłaszcza, że tak coś żem czuła. Logika, matematyka i mówienie wprost jak jestem zła, takie sprawy. Dlatego chciałabym przeprosić wszystkie baby za urażenie uczuć poglądowo-filozoficznych w związku z moim wybujałym zdaniem na ten temat. Trzymajcie się cieplutko i nie pozwalajcie otwierać sobie drzwi!