O drugich szansach

Zastanawialiście się kiedyś jakby to było móc poznać kogoś po raz drugi? Mieć szansę na nowo się przedstawić, na nowo zaprezentować i na nowo zdobyć sympatię. Czy na pewno?

Załóżmy, że możemy i chcemy. Możliwości są cztery:

1.      oboje się nie znacie, nie pamiętacie, zaczynacie znajomość na nowo

2.      znacie się, dostajecie drugą szansę

3.      Ty znasz tę osobę, ona Cię nie pamięta

4.      nie znasz tej osoby, ona Cię pamięta.

Jest dopiero wczesny wieczór, mam więc czas na przeanalizowanie wszystkich możliwości.

W sytuacji pierwszej macie szansę zacząć od nowa, ale nie znacie się, więc znajomość może wyglądać dokładnie tak samo, jak obecna. Ryzykować, żeby okazało się, że nie jesteś już przyjacielem swoje najlepszego kumpla? A może ryzykować i zdobyć tę jedną jedyną, która obecnie już Cię nie lubi? Ale pamiętaj, nie znacie się, nie pamiętacie, więc nie wiesz nawet, czy będziesz chciał rozwijać tę znajomość.

W sytuacji drugiej dostajecie po prostu drugą szansę. Na bok odkładacie wszystkie miłe i niemiłe wspomnienia, ale jednocześnie chcecie zacząć od nowa i coś osiągnąć, po to przecież zaczynacie całą tę zabawę. Warto? Da się zagłuszyć złe wrażenie, jakie zrobił na Tobie kolega ze studiów? Da się pominąć to wszystko i się zakolegować, ba, zostać najlepszymi ziomami? Da się przekonać tę laskę z pracy, że wcale nie jesteś kretynem? Nie bardzo.

W sytuacji trzeciej masz przewagę, o ile chcesz coś osiągnąć. Tu właśnie spełniają się wszelkie fantazje o zyskaniu miłości dziewczyny, na której zrobiło się marne wrażenie, o niezaprzyjaźnieniu się z tą konkretną osobą, która tak bardzo mąci w Twoim życiu, o całej reszcie, do której przyczyniła się każda osoba poznana w nieodpowiednim momencie w nieodpowiedni sposób. Taka, która została, mimo że lepiej byłoby bez niej i taka, która odeszła, a wolelibyśmy zatrzymać ją przy sobie.

W sytuacji czwartej to ta druga osoba ma przewagę i może zdecydować, czy chce, czy nie chce coś zyskać.

Zastanówmy się co tak naprawdę można osiągnąć, poznając kogoś po raz drugi. Zmienić wrażenie o sobie, zmienić wrażenie o tej osobie, to można nawet bez ryzyka, że po ponownym poznaniu nie będziemy chcieli się znać. Wystarczy odpowiednio postarać się teraz, tu i teraz, żeby odzyskać to, co mogło nigdy nie być nam dane. To tak, jak ze zmienianiem przeszłości i efektami na teraźniejszość i przyszłość. Cofasz się, zmieniasz mały szczegół, a końcowe skutki są takie, że Polska zajmuje obszar od morza do morza. Albo inny kraj. Albo nie ma Cię na świecie, bo w tym, poprawionym przez Ciebie, świecie Twoi rodzice się nie poznali, bo nagle mieszkają w dwóch różnych państwach, a blokady na granicach nie pozwalają na podróżowanie. Ale to już paradoks, a to temat na rozważania przy dobrym alkoholu, a nie na post na bloga. Chociaż może kiedyś takiego poczynię.

Wracając, nie jest pewne, że poznając kogoś (kogo teraz kochasz, lubisz, pragniesz, chcesz mieć obok siebie) po raz drugi, od zera (załóżmy najprostszy przypadek, więc bez pamięci o poprzedniej znajomości), nie jest pewne, że ta relacja będzie wyglądała tak samo. Jasne, możliwe, że będzie lepiej. Możliwe, że zejdziecie się wcześniej, że skorzystacie oboje/obaj/obie poznając się lepiej, zanim wszystko się zepsuje, zaprzyjaźnicie się wcześniej i wszystko w tym guście. To jest możliwe. Ale możliwe jest także, że w ogóle nie będzie chcieli mieć ze sobą do czynienia.

A Wy? Co Wy o tym myślicie? Chcielibyście? Zaryzykowalibyście?